Specjalizacja choroby wewnętrzne określana jest inaczej mianem interny. Lekarz internista, czyli specjalista chorób wewnętrznych, zajmuje się badaniem, diagnostyką i leczeniem pacjentów w zakresie większości jednostek chorobowych. Jest to jedna z cięższych, najobszerniejszych specjalizacji lekarskich.
Specjalizacja z chorób wewnętrznych – jakie choroby obejmuje?
Zdecydowanie prościej byłoby wymienić, czym nie zajmuje się specjalista chorób wewnętrznych. Interna jest bowiem bardzo szeroką dziedziną medycyny. Lekarz decydujący się na specjalizację z chorób wewnętrznych musi nabyć bardzo szeroką wiedzę obejmującą:
- choroby układu krążenia,
- choroby układu oddechowego,
- choroby układu pokarmowego,
- choroby endokrynologiczne,
- choroby układu moczowego,
- choroby układu krwiotwórczego,
-
choroby zakaźne,
- choroby reumatyczne,
- choroby układu nerwowego,
- choroby psychiczne,
-
choroby alergiczne,
- transfuzjologia,
- choroby onkologiczne,
- toksykologia,
- leczenie paliatywne,
- geriatria.
O tym, jak często lekarze przepisują antybiotyki i kiedy szkodzą dowiecie się z filmu:
Czym jeszcze zajmuje się specjalista chorób wewnętrznych?
Specjalista chorób wewnętrznych musi radzić sobie z interpretacją większości zlecanych badań. Poza badaniami laboratoryjnymi, internista powinien poprawnie interpretować zapis elektrokardiogramu (EKG). Specjalista chorób wewnętrznych powinien potrafić pobrać krew na badanie gazometrii z krwi tętniczej. Większość internistów potrafi wykonać i właściwie interpretować obraz ultrasonograficzny (USG). Interniści wykonują często inwazyjne zabiegi ratujące życie w postaci ewakuacji płynu z jamy opłucnej czy wodobrzusza. Internista musi znać zasady przetaczania krwi i preparatów krwiopochodnych.
Internista, jak z resztą lekarz każdej specjalności, w razie potrzeby prowadzi resuscytację krążeniowo-oddechową i defibrylację.
Na czym polega specjalizacja z chorób wewnętrznych?
Aby podjąć jakąkolwiek specjalizację, lekarz musi ukończyć studia medyczne, a następnie staż podyplomowy oraz zdać egzamin lekarski. Następnie może podjąć specjalizację, np. z chorób wewnętrznych, która trwa 5 lat. W ostatnich latach, by jak najbardziej zoptymalizować tryb robienia specjalizacji i nadrabiania braków kadrowych w zakresie poszczególnych specjalizacji, wprowadzono tzw. specjalizacje modułowe. Oznacza to, że pierwsze 3 lata lekarz realizuje program podstawowy określonej specjalizacji, a następnie 2 lata modułu specjalistycznego. Specjalizacja z chorób wewnętrznych polega na tym, że moduł specjalistyczny również obejmuje szeroki zakres chorób wewnętrznych.
Dawniej, by zostać np. kardiologiem, należało skończyć 5-letnią specjalizację z chorób wewnętrznych, a następnie podjąć specjalizację II stopnia z zakresu kardiologii. Obecnie osoba chcąca zostać specjalistą z węższej dziedziny niż choroby wewnętrzne może rozpocząć modułową specjalizację z danej dziedziny, gdzie pierwsze 3 lata obejmują specjalizację z chorób wewnętrznych, a kolejne 2 lata specjalizacji to moduł specjalistyczny z zakresu danej dziedziny interny, czyli np. endokrynologia, nefrologia, onkologia, kardiologia czy pulmonologia.
Możliwości zawodowe po specjalizacji z chorób wewnętrznych
Najczęściej internista związany jest ze szpitalem i oddziałem chorób wewnętrznych bądź bardziej wyspecjalizowanym oddziałem, jak np. oddział kardiologii, nefrologii itd. Poza szpitalem specjalista chorób wewnętrznych może założyć prywatną praktykę i gabinet, może pracować w poradni, na szpitalnych oddziałach ratunkowych czy wielu innych jednostkach medycznych. Internista jest lekarzem prowadzącym osoby między 18. rokiem życia a późną starością.
