Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego zespala ze sobą sąsiednie kręgi, aby doszło do zrostu kostnego. Powrót do zdrowia jest niezbędny bez operacji, ale i rehabilitacji. Rehabilitacja to nieodłączny element powrotu do zdrowia.
Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego - rehabilitacja
Najważniejsze po stabilizacji kręgosłupa lędźwiowego jest powrót do pełnej sprawności i prowadzonego życia sprzed operacji.
Rehabilitacja po zabiegu zaczyna się już następnego dnia w asyście lekarza i fizjoterapeuty. Aktywność zwiększana jest powoli, ale mobilizacje do ruchu wprowadza się jak najszybciej.
Rozpoczyna się od nauki siadania i wstawania przy łóżku, a następnie chodzenie z pomocami ortopedycznymi i samodzielnie. Ważnym elementem rehabilitacji są ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg i obręczy barkowej oraz ćwiczenia oddechowe. Ćwiczenia wzmacniające odcinek lędźwiowy wprowadzane są stopniowo w zależności od zrostów kostnych.
Rehabilitacja ruchowa uzupełniana jest o zabiegi fizykoterapeutyczne, np. pole magnetyczne, ultradźwięki i prąd wysokoenergetyczny.
Pacjent edukowany jest na temat zachowań i postawy ciała, udzielane są wskazówki dotyczące kontynuacji ćwiczeń ruchowych i wizyt lekarskich kontrolnych.
Rehabilitacja przed operacją
Przed operacją warto przygotować dom, aby swobodnie się po nim poruszać po zabiegu, kiedy ruchomość organizmu będzie ograniczona. Najpotrzebniejsze rzeczy, np. produkty w lodówce, ubrania w szafie czy kosmetyki w łazience, warto umieścić w miejscach na wysokości umożliwiającej sięganie, w zasięgu rąk w pozycji stojącej, pozycji niewymagającej schylania się.
Warto usunąć przedmioty mogące spowodować utratę równowagi i upadek, jak dywaniki i listwy progowe. Zalecana jest instalacja mat antypoślizgowych w toalecie i łazience oraz poręcze pod prysznicem lub przy wannie.
Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego - rehabilitacja poszpitalna
Kiedy powrót do domu wydaje się niepewny, bo nie będzie w asyście lekarza, warto wiedzieć jakich sytuacji unikać, jak się schylać, jak wstawać z łóżka czy oglądać ulubiony serial w ukochanym fotelu.
Po pierwsze: higiena opatrunku. Należy utrzymywać czystość i suchość opatrunku, w przypadku zaobserwowania zmian, skontaktować się z lekarzem.
Należy unikać pozycji związanych ze skręcaniem i zginaniem kręgosłupa. Warto podpierać kończyny poduszkami lub ortopedycznymi wałkami dla komfortowego ułożenia w trakcie snu oraz nie dopuścić do zwisania kończyn dolnych poza materac. Unikać garbienia się i odpoczynku w miękkich fotelach oraz zalegania na sofie godzinami.
Odradza się jazdę samochodem jako kierowca przez co najmniej 12 tygodni oraz podnoszenia i dźwigania obciążenia.
Jak wstawać z łóżka, a jak siedzieć na krześle?
Bez względu na rodzaj operacji: stabilizacja transpedikularna kręgosłupa lędźwiowego czy mikrodiscektomia, stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego polega na obracaniu się całym ciałem. Barki, miednica i kończyny powinny podążać równocześnie w jednym kierunku. Takie obracanie polega na przetoczeniu się na bok, spuszczeniu stóp za łóżko, podparciu rękoma z tyłu i przygotowania się do wstania. Kręgosłup jest stabilny, stopy na podłodze i organizm przygotowany do chodzenia.
Kiedy pacjent chce się położyć, musi postępować adekwatnie do wstawania, tylko odwrotnie.
Jeśli chodzi o siadanie, kręgosłup musi być wyprostowany i mieć podparcie w okolicy kręgosłupa lędźwiowego w formie wałka, twarde siedzisko i oparcie.
Kiedy sytuacja wymaga schylania, należy utrzymać proste plecy i pracować nogami. Zgiąć w stawach biodrowych, przykucnąć i przedmiot trzymać blisko ciała. W trakcie pierwszych 3 miesięcy, nie wolno dźwigać więcej niż 5 kg.
Jak dbać o kręgosłup? Odpowiedź znajdziesz w filmie:
Kontrolne wizyty
Kontrolne wizyty u lekarza i fizjoterapeuty są ważnym elementem usprawniania. Zbadanie kondycji, pozwoli zmodyfikować zestaw ćwiczeń i poszerzyć zakres wskazówek dotyczących zaawansowania wykonywania czynności, np. jazdy samochodem, powrotu do pracy, zabawy z dziećmi czy treningu na siłowni.
Ćwiczenia fizyczne
Najważniejsze jest świadome poruszanie się i oszczędny dla kręgosłupa tryb życia. Ćwiczenia należy wykonywać zgodnie ze wskazówkami lekarza. Samodzielna kreatywność może doprowadzić do przeciążeń i bólu. Rehabilitacja ruchowa wymaga pełnego zaangażowania, a powrót do pracy nastąpi po kilku tygodniach od operacji. Należy jednak pamiętać o zachowaniu równowagi między wysiłkiem i odpoczynkiem. Oprócz ćwiczeń zalecane są spacery na świeżym powietrzu.
Rehabilitacja dobierana jest indywidualnie do stanu zdrowia pacjenta, a powrót do pełnej aktywności fizycznej, zazwyczaj nie przekracza 6 miesięcy.
Warto kontynuować ćwiczenia wzmacniające i rozciągające mięśnie kręgosłupa i całego ciała, utrwalać trening postawy i stabilizacji kręgosłupa.
